گاها می بینم بچه مذهبی ها از دکتر شریعتی نقل قول می کنند کتابهایش را می خوانند و تازگی هم سایت عماریون هم دو مطلب به شریعتی اختصاص داده و تنها توجیه برای این کا را تعریف و تایید امام خامنه ای در سال 60 از ایشان را اورده است. خوب حرفهای ایشان در ابتدای دهه 60 گفته شده و نباید با ان بصورت مطلق برخورد کنیم.و صرف تایید و تکذیب شخصی امروز هم همان موضع را داشته باشیم امام خمینی هم در مورد افرادی سخنانی و تاییداتی داشتند یا بالاتر بگویم ائمه بزرگوار و پیامبر عزیز هم همینطور برخی افراد را در برهه ای تایید کردند و به مرور این تایید نقض شد حال که انها معصوم مطلق بودند در صورتی که امام خامنه ای عزیز اینگونه نیستند یعنی علم لدنی که ندارند. در زمانی که این مطالب را گفتند و تایید کردند حتما از پرونده ساواک ایشان مطلع نبودند و حتما نقد مبسوطی و منسجمی از اثار ایشان را در دسترس نداشتند همانطور که بعد از چاپ کتاب نهضت امام خمینی ایشان گفتند که خانواده شریعتی و شخصیتش نمی خورد ادم و عامل ساواک باشد یعنی نه انرا تکذیب کردند و از طرفی بخش مهمتر یعنی نقد بر اثارش را نیز نفی نکردند. .در سال 73 کتاب 3 جلدی نهضت امام خمینی ره توسط سید حمید روحانی منتشر شد و در این کتاب به طور مبسوطی به دکتر شریعتی پرداخته شد و اثارش نقد شد پرونده ساواکش باز شد و چند سال بعد باز مرکز اسناد انقلاب اسلامی کتاب 3 جلدی دیگری در باره شریعتی چاپ کرد که داده ها و اسناد کتاب حمید روحانی را نقض نکرد.

اثار دکتر شریعتی قطعا از لحاظ مبانی اسلامی مورد تایید نمی باشد همانطور که خود ایشان قبل از عزیمت به انگلستان هم معتقد به این مطلب بودند و قرار گذاشتند که اقایان مطهری و حکیمی و بازرگان، اثارش را تصحیح کنند و این مطلب را ایت الله خزعلی هم بیان کردند بنابراین ما با این قسمتش کاری نداریم یعنی ارزیابی اسلامی نداریم اصلا اسلامی که شریعتی خودش گفته که از دو تن از استادانش در فرانسه  بسیار تاثیرگرفته شده محلی از اعراب ندارد و همین کارا هم اقای روحانی در کتاب نهضت امام خمینی انجام دادند ولی اثارش ایرادات دیگری دارد و اهداف دیگری را دنبال می کند که شمه ای از انرا شهید مطهری در نامه ای به حضرت امام در نجف گزارش می دهد که اتفاقا اگر انرا بررسی کنیم نقاط مشترک زیادی را با جریان انحرافی امروز در قضیه مکتب ایرانی می توانیم پیدا کنیم.

اقای روحانی چند ایراد اصلی را به کمک متن اثار شریعتی مشخص کرده که در واقع اصول کلی فکری و حرکتی شریعتی را نشان می دهد.1-ارائه اسلام تک بعدی.یعنی فقط بعد سیاسی اسلام را مطرح می کند و به بخشهای اقتصادی و اجتماعی و حقوقی اسلام مطلقا کاری ندارد ولذاست که فقط علی و فاطمه و حسین و مهدی علیهم السلام  و ابوذر ره برایش مطرح است چرا که اینها دز انقلابی بودنشان عیان است و ائمه دیگر را کاری ندارد چرا که جنبه سیاسیشان یا ظواهر انقلابی گری نمی خورد مثلا امام رضا ولیعهد حکومت عباسی می شود و این قابل پذیرش نیست برای شریعتی و باز بخاطر همین است که علامه مجلسی را به باد انتقاد و هجو می گیرد که اری اخوند درباریست.علامه مجلسی ای که امام خمینی بسیار از ایشان تجلیل می کنند.2- ارائه اسلام منهای روحانیت.که بارها انها را در کنار اصحاب زر و زور به اصحاب تزویر نامبرده است بدون اینکه تمیزی بین روحانیون بگذارد که اری عده ای عافیت طلبند و عده ای مبارز و مجاهد 3-پیگیری پروتستانتیسم اسلامی که سعی بر این داشت که انقلاب را به سمتی هدایت کند که به یک اصلاح دینی همان پروتستانتیسم برسد همان کاری که در مسیحیت اتفاق افتاد.

اینها علاوه بر اسناد ساواک است و سه نامه مشخص که شریعتی انها را در زمان ازادی به رژیم نوشته است. حرفهای بسیاری دیگر است که بهتر است به خود کتاب رجوع شود و توجه داشت که شریعتی را فقط می شود به عنوان یک مرجع جامعه شناسی مذهبی نگاه کرد البته انهم با اندکی تساهل.چرا که خودش نتوانست برداشت و درک درستی از فضای انقلابی ایران و مردم پیرو رهبری امام پیدا کند.